Hoofdstuk 5

Mattheo Weber

Regisseur

Na de mislukking van Hitlers laatste offensief in de Ardennen
trekt het nazileger zich op alle fronten terug.
Stad na stad verwoesten de bombardementen van de geallieerden Duitsland.

Het einde van de oorlog is nabij.
In deze puinhoop is het moment aangebroken om een Europa van vrede op te bouwen.

Dit nooit meer.

Ik had al heel lang zin om deze film te maken! Het is geweldig dat alles zo goed georganiseerd kon worden samen met Camille, Seydou en Nicolas en onze docente, mevrouw Schäfer, die er ook helemaal in opging. 

We hebben allemaal voorouders die de oorlog hebben meegemaakt, hier in deze streek. Bij mij was het mijn overgrootmoeder, Rose Thill, 95 jaar oud en nog steeds bij de pinken!

Het is voor haar dat ik deze film wilde maken.

Zo is het goed, oma, je mag daar blijven zitten. Ik ga naast de camera staan en ik ga je vragen stellen.
Kijk maar naar mij, kijk niet naar de camera.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bevond jij je hier in Luxemburg bij het verzet. Je verborg dienstweigeraars, mensen die de Duitsers niet wilden gehoorzamen. Klopt dat?

Mijn oma heeft best een sterk karakter. En om bij het verzet te zijn moest je dat destijds wel hebben! Toen de Duitsers in december 1944 terugkwamen, zocht ze samen met andere inwoners van Clervaux toevlucht in de kelder van een vriend.
Ze werd tegengehouden door Duitse soldaten toen ze naar buiten ging op zoek naar voedsel.

Toen ze tijdens de identiteitscontrole ontdekten dat ze een voormalige verzetsstrijdster was, wilden ze haar ter plaatse executeren.
Gelukkig verhinderde hun officier haar onmiddellijke executie door haar naar de gevangenis van Clervaux te sturen.

Volgens wat mijn overgrootmoeder te weten kwam, werd deze Duitser een paar weken voordien behandeld door een Amerikaanse arts die gevangen was genomen tijdens de confrontaties bij Schumannseck.

Natuurlijk kon ik het niet verhelpen dat ik aan de overgrootvader van Nicolas moest denken. 
Dat zou toch ongelooflijk zijn, wat een toeval!

Sindsdien is mijn overgrootmoeder in elk geval een overtuigde Europeaan.

Ze sloten me op in de gevangenis, eerst een paar dagen in Clervaux, daarna de grens over toen ze zich terugtrokken naar Saarbrücken. En daar was het verschrikkelijk. 

Wat een verwoesting! Niets stond nog recht, geen enkel huis, alles was vernield, gebombardeerd. 

De weinige mensen die op straat ronddwaalden,
waren mager, uitgehongerd, …

De aanblik van deze verwoeste grensstreken overtuigde haar ten slotte dat de Europeanen tegen elke prijs moesten worden verzoend. Ze werd vrij snel bevrijd, in 1945. Terug in Luxemburg stapte ze in de politiek.
Ze stelde zich vlak na de oorlog kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Enkele jaren later trad ze zelfs toe tot het kabinet van Joseph Bech, een van de vaders van Europa. Daar werkte ze mee aan de ondertekening van de eerste Europese verdragen, onder meer dat van de EGKS.
En dat is waar het Europa van vandaag ontstond.

De rondreis van ons team doorheen het Land Of Memory wordt voortgezet.

Gepassioneerd over het onderwerp, verheugd en verrast door hun ontdekkingen en hun ontmoetingen, blijven ze getuigen van hun avonturen in Frankrijk, België, Duitsland en Luxemburg.

Het verhaal gaat hier verder.